ที่คนบอกว่า “โตแล้วจะเข้าใจ” เห็นทีว่าจะจริง เพราะพอเรายิ่งโตขึ้น เรายิ่งมองหลาย ๆ เรื่องเปลี่ยนไป และยิ่งได้บทเรียนในชีวิตมากขึ้น เริ่มเข้าใจและตกตะกอน บทเรียนชีวิตเมื่ออายุมากขึ้น มีอยู่จริง ๆ อยากรู้ว่าคนอื่นเดินทางผ่านกาลเวลา แล้วเป็นเหมือนกันไหม ลองมาดูกัน
8 บทเรียนชีวิตเมื่ออายุมากขึ้น ยิ่งโตยิ่งเข้าใจว่า…
“เวลา” จะมีค่าเมื่อมันเหลือน้อยลง
เมื่อตอนที่อายุยังน้อย ไม่เคยให้ความสำคัญกับคำว่า “เวลา” คิดแค่ว่ายังมีเวลาเหลืออีกเยอะ ปล่อยให้วัน เดือน ปี ผ่านไปอย่างง่ายดาย โดยไม่กระตือรือร้น แต่พอโตขึ้นเราจะเห็นเลยว่า ทุกวินาทีสำคัญมาก เรื่องบางเรื่องผ่านไปแล้ว ไม่สามารถย้อนกลับมาแก้ไขอะไรได้ จึงได้เริ่มเห็นความสำคัญของเวลามากขึ้น คนเราไม่ควรจะปล่อยเวลาให้ผ่านไปโดยที่ไม่ทำอะไรเลย โดยเฉพาะในตอนที่เวลาคุณเหลือน้อยลงเรื่อย ๆ “ทำทุกวันให้เหมือนวันนี้เป็นวันสุดท้าย” อย่ามัวแต่นั่งเสียดาย ในตอนที่ทุกอย่างกำลังจะสายไป
เพื่อนน้อยลง แต่ความสบายใจเพิ่มขึ้น
เราทุกคนล้วนเคยผ่านช่วงชีวิตวัยรุ่น ที่เพื่อนฝูงมีความสำคัญ และมีอิทธิพลต่อเรามาก เพื่อนยิ่งเยอะยิ่งเจ๋ง ไปไหนเป็นกลุ่มใหญ่มันสนุก แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา เมื่อเราโตถึงจุดหนึ่ง จะได้เห็นสัจจะธรรมของคำว่า คุณภาพสำคัญกว่าปริมาณ เพราะเมื่อเวลาผ่านไป ชีวิตเราต้องเจอทั้งสุขทุกข์ ยิ่งในตอนที่เราเจอปัญหา เวลาจะช่วยกรอง “เพื่อนที่ดี” ไว้ จนสุดท้ายในชีวิตเรา จะเหลือคนที่เรียกว่าเพื่อน ได้เต็มปากเพียงไม่กี่คน และไม่กี่คนที่ว่านั้น จะเป็นความสบายใจของเรา
สิ่งไหนเป็นของเรามันจะอยู่กับเรา สิ่งไหนไม่ใช่มันจะจากไป
คนเรามีได้ก็ต้องมีเสีย อย่าไปยึดติดจนทำให้ตัวเองเป็นทุกข์ อะไรที่ไม่ใช่ของเรา มันมักจะอยู่กับเราไม่นาน แต่อะไรที่เป็นของเรา มันมักจะเดินทางมาหาเราเสมอ หากเคยได้มาแล้ว เสียแล้วก็เสียไป คิดซะว่าสิ่งที่เสียไป เราเคยได้มันมาแล้ว และมันคงไม่ใช่ของเรามันจึงจากไป วิธีเดียวที่จะเรียนรู้และเติบโต คือ “การยอมรับ” และ “ปล่อยวาง” ถึงบางครั้งจะทำให้เรารู้สึกแย่ แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่ทำให้เราได้พัฒนาเช่นกัน อย่าพยายามให้ได้มามากเกิน และอย่าสิ้นหวังมากไป ใช้ชีวิตอย่างพอดีแล้วสิ่งที่ดีพอจะอยู่กับเราเอง
“มารยาทที่ดี” มีค่าเท่ากันกับ “การศึกษาที่ดี”
ยิ่งโตยิ่งทำให้ได้รู้ “มารยาทที่ดี” คือสิ่งที่เราควรมีและพึงกระทำ เป็นวิชาชีวิตที่เราต้องเรียนรู้ด้วยตนเอง เมื่อใช้ชีวิตผ่านมาเรื่อย ๆ เราจะได้เรียนรู้ว่า มารยาทที่ดีสำคัญไม่แพ้การศึกษาเลย “มารยาทที่ดี = ความฉลาดทางอารมณ์” สิ่งนี้จะช่วยให้เราอยู่รวมกับผู้อื่น ได้อย่างราบรื่นและเป็นสุข สามารถเป็นสะพานสร้างโอกาสในชีวิต จนทำให้เราประสบความสำเร็จ ได้อย่างน่าประหลาดใจ แล้วเราจะได้เรียนรู้ว่า คุณค่าของคนไม่ได้วัดที่เรียนสูงแค่ไหน แต่วัดที่เราปฏิบัติต่อผู้อื่นยังไง และเราจะได้สิ่งนั้นตอบแทนกลับมา
อย่าดูถูกตัวเอง ไม่มีใครเก่งไปทุกอย่าง
อย่าดูถูกตัวเองในสิ่งที่ตัวเองทำไม่ได้ หรือทำได้ไม่ดี รู้จักยอมรับและพยายาม อย่าเอาแต่เปรียบเทียบว่าทำไมไม่เก่งเท่าใคร เพราะใครที่ว่าก็มีสิ่งที่ทำไม่ได้เท่าเราเหมือนกัน ยิ่งใช้ชีวิตกับผู้คนมากมายเท่าไหร่ จะยิ่งได้คำตอบและยิ่งเข้าใจสิ่งนี้ เราทุกคนมีความถนัดต่างกัน ไม่ใช่ทุกคนที่จะได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ แล้วประสบความสำเร็จ หมั่นลงมือทำและทำมันให้ดีเท่าที่เราทำได้ ถ้ามันจะล้มเหลวก็ถือว่าเราเต็มที่แล้ว “นกว่ายน้ำไม่เป็นฉันใด ปลาก็บินไม่ได้ฉันนั้น” สิ่งสำคัญคือต้องรู้ตัวว่าเราเป็นใคร ถนัดอะไร อย่าให้การยอมรับของใคร อยู่เหนือความต้องการของเรา เดินหน้าต่อและใช้ชีวิตให้ดีต่อไป
จงทำตัวเป็นน้ำครึ่งแก้วเสมอ
อย่าคิดว่า “ข้าเก่ง ข้าแน่” เมื่อได้ดีย่อมเป็นเรื่องที่น่ายินดี แต่ต้องรู้จักวางตัวด้วย จงทำตัวเป็นน้ำครึ่งแก้วเสมอ ไม่หยุดที่จะเรียนรู้จากคนใกล้ตัว และรับฟังคนอื่น คุยกับคนรุ่นใหม่ ๆ บ้าง เรียนรู้ว่าเขากำลังทำอะไร เพื่อตามเทรนด์ของโลกใบนี้ให้ทัน โลกนี้มันกว้างใหญ่เกินกว่าจะเป็นน้ำเต็มแก้ว การมีใครสักคนเป็นแรงบันดาลใจ ไว้เพื่อพัฒนาตัวเอง ถึงแม้เขาจะอายุน้อยกว่า หรือสถานะทางสังคมต่ำกว่า ไม่ใช่เรื่องเสียหน้า ศึกษาในสิ่งที่ดีและนำมาปรับใช้ อย่าปล่อยให้โอกาสดี ๆ ผ่านไป เพียงเพราะเรามีอีโก้ ยึดมั่นถือมั่นกับความสำเร็จในอดีต
ไม่คาดหวัง ไม่ผิดหวัง
ความคาดหวังเป็นปกติของมนุษย์ คาดหวังเรื่องงาน ความหวังเรื่องความรัก คาดหวังเรื่องครอบครัว แต่ความหวังเป็นสิ่งอันตราย ทำให้เรายึดติดกับความสุข ที่มันยังไม่เกิดขึ้น คอยเตือนตัวเองให้อยู่กับปัจจุบัน “ทำปัจจุบันให้ดี” เพราะปัจจุบันคือสิ่งที่แน่นอนที่สุด อนาคตไม่มีอะไรแน่นอน เราเปลี่ยน เขาเปลี่ยน โลกเปลี่ยน ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงได้ทุกวินาที ในดีมี้ราย ในร้ายมีดีเสมอ “ลดความคาดหวังลง ไม่ใช่สิ้นหวัง!” อยู่กับสิ่งที่เป็นไปได้ และรู้จักยอมรับความเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น เพราะความเปลี่ยนแปลงเป็นธรรมดาของโลก
พอตายก็เอาอะไรไปไม่ได้
พอเริ่มโตมาครึ่งชีวิต ก็จะเห็นการจากลาด้วยการ “ตายจาก” ยิ่งเห็นมากเท่าไหร่ ยิ่งสัมผัสมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งได้รู้ว่า “เรามาตัวเปล่า ก็จากไปตัวเปล่าเช่นกัน” ตายไปก็เอาอะไรไปไม่ได้ ไม่ใช่แค่คำพูดลอย ๆ หรือคำสอนให้ปลง แต่มันคือเรื่องจริงที่เราทุกคนต้องเจอ ใช้ชีวิตอยู่อย่างให้ความสำคัญ คอยเรียนรู้ มีความรับผิดชอบ รู้จักหน้าที่ ไม่เป็นภาระผู้อื่น ทำดีต่อกันไว้ สุดท้ายแล้วความดีเท่านั้น ที่จะทำให้คนยังคิดถึง
Comments
Stay connected